Różyczka. Jakie są jej objawy?

Różyczka – jakie daje objawy?

Szacuje się, że u nawet 50% osób zakażenie może przebiegać w sposób bezobjawowy. Jeśli jednak symptomy się pojawią, najczęściej są one dość charakterystyczne.

Wśród typowych objawów wymienia się m.in.:

• powiększenie węzłów chłonnych – za uszami oraz na potylicy,
• umiarkowana gorączka – nieprzekraczająca 39°C,
• zapalenie spojówek bez światłowstrętu,
• nudności,
• wysypka grudkowa.

Warto przy tym podkreślić, że w przebiegu wyróżnia się dwa okresy charakteryzujące się nieco innymi objawami.

Okres zwiastunów

Występuje przede wszystkim u dorosłych i trwa od 1 do 5 dni. Etap ten rozpoczyna się najczęściej ogólnym pogorszeniem samopoczucia, dolegliwościami ze strony układu oddechowego, powiększeniem węzłów chłonnych, bólem głowy. U niektórych osób pojawia się utrata apetytu, nudności i zmęczenie.

Okres wysypkowy

To drugi etap, po którym można rozpoznać różyczkę. Pojawia się wysypka – zajmuje najczęściej twarzy, szyję i tułów, a nie występuje na dłoniach i stopach. Należy jednak podkreślić, że nawet 20-50% chorych przechodzi chorobę bez wysypki.

Ponadto pojawiają się takie objawy jak: gorączka, złe samopoczucie, zapalenie spojówek.

Jak postępować przy pojawieniu się objawów?

Leczenie różyczki ma charakter objawowy, co oznacza konieczność podawania leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych – zarówno w przypadku dzieci, jak i dorosłych. Zaleca się także wypijanie sporej ilości płynów, ponieważ gorączka może prowadzić do odwodnienia.

Pomocne okazują się także preparaty łagodzące ból gardła czy inne objawy ze strony układu oddechowego.

Osoby dorosłe – niezależnie od objawów – powinni skontaktować się z lekarzem POZ. Wynika to z faktu, że różyczka u takich pacjentów może mieć dużo cięższy przebieg w porównaniu z chorymi dziećmi. Mogą też pojawić się poważne powikłania, takie jak np. zapalenie mózgu, zapalenie jądra.

Różyczka – czy jest niebezpieczna?

Ciężkie powikłania różyczki zdarzają się bardzo rzadko, ale choroba może stwarzać pewne zagrożenie u niektórych grup pacjentów. Zalicza się do nich m.in.:

• kobiety w ciąży – szczególnie w I trymestrze,
• osoby z obniżoną odpornością, np. przyjmujący leki immunosupresyjne, glikokortykosteroidy, chorujące na białaczkę, zakażone wirusem HIV.

Czy różyczki można uniknąć?

Chociaż różyczka jest chorobą zakaźną, statystyki pokazują, że nie każdy kontakt z chorym będzie skutkował zakażeniem. Jest to kwestia całkowicie indywidualna, zależna m.in. od odporności organizmu.

Warto jednak mieć świadomość, że najlepszą metodą profilaktyki wcale nie jest unikanie kontaktu z chorym. To szczepienia ochronne stanowią podstawę działań prewencyjnych. Szczepionka przeciw różyczce charakteryzuje się dobrą skutecznością, dlatego znajduje się ona w wykazie szczepień obowiązkowych. Znana jako MMR, występuje w postaci skojarzonej – jest podawana wraz ze szczepionką przeciw odrze i śwince.

Najwyższą ochronę zapewnia przyjęcie dwóch dawek szczepionki MMR:

• pierwsza – w 13-15. miesiącu życia dziecka,
• druga – w 6. roku życia dziecka.

Jeśli dorosły – jako dziecko – nie miał podanej szczepionki, także może się zaszczepić. Jest to zalecane przede wszystkim kobietom planującym potomstwo – nie później niż na 3 miesiące przed ciążą.

Należy przy tym podkreślić, że przechorowanie różyczki daje odporność na całe życie. Nie ma możliwości, aby doszło do ponownego zakażenia Rubella virus.