Porost islandzki. Jakie ma właściwości?

Porost islandzki – co to jest?

Pomimo swojej nazwy, która nawiązuje do Islandii, porost ten pochodzi z zimnych i górzystych obszarów Europy (rozciągających się od Islandii po Hiszpanię). Rozmnażał się również w Ameryce Północnej. Rośnie w wilgotnych i chłodnych miejscach w pobliżu mokradeł, wrzosowisk i lasów. Preferuje gleby kwaśne. Na północy porasta tereny otwarte, natomiast na południu pojawia się na terenach zacienionych. Odniesienie do Islandii nie wynika z tego, że pochodzi z tego regionu, ale raczej z faktu, że w przeszłości porost ten był na terenie wyspy używany wyłącznie jako pokarm. Zbierano go w nocy lub w czasie deszczu i macerowano, by wyeliminować jego gorycz.

Porost islandzki zaliczany jest do grupy organizmów, które powstały w wyniku symbiozy grzyba z glonami lub sinicami. Może mieć wysokość od 2,5 do 10 cm, chociaż średnia wynosi od 5 do 6 cm. Składa się z wegetatywnego ciała, które może mieć szeroką gamę kolorów: od ciemnozielonego, brązowo-szarego z odcieniami czerwonawymi po biały. Tworzy spłaszczone, żebrowane, podzielone i nieregularnie ukształtowane lub ząbkowane liście z rzęskami. Ma gumowatą i podobną do skóry teksturę.

Porost islandzki – właściwości

Porost islandzki ma wysoką zawartość kwasu foliowego, polisacharydów, cynku i witamin z grupy B. Poza tym obfituje w substancję śluzową o lepkiej konsystencji, która potrafi stworzyć w organizmie osłonę, podobną do tych, jakie tworzą własne błony śluzowe. Porost ten zawiera także inne aktywne mikroelementy. Dzięki tym wszystkim składnikom:

• wspomaga działanie przeciwzapalne, przeciwwirusowe i antybakteryjne;
• przyspiesza gojenie się ran;
• wspiera układ odpornościowy w walce z chorobami; 
• intensyfikuje właściwości przeciwstarzeniowe i przeciwutleniające;
• przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek;
• pomaga regulować pracę układu pokarmowego; 
• wspiera profilaktykę antynowotworową.

W jakich sytuacjach spożywać porost islandzki?

Spożywanie porostu islandzkiego warto rozważyć w następujących sytuacjach:

• zapalenie żołądka i jelit;
• osłabienie układu odpornościowego, w tym przy chorobach zakaźnych;
• katar i ostre infekcje dróg oddechowych (astma, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, grypa); 
• nieprawidłowe funkcjonowanie tarczycy;
• wymioty;
• zmniejszony apetyt;
• zaparcia;
• bezsenność;
• choroba lokomocyjna;
• zmniejszone lub zatrzymane wydalanie moczu;
• oparzenia, wrzody, łuszczyca i różne wysypki skórne.

Syrop z porostu islandzkiego na kaszel

W aptekach można znaleźć syrop z porostu islandzkiego, który jest powszechnie spożywany w przypadku suchego kaszlu, chrypki i przy podrażnieniu gardła. Składniki takiego produktu wspierają odkrztuszanie, likwidowanie bakterii i stanów zapalnych. Syrop może być pity przy zapaleniu oskrzeli oraz krtani, gdy występuje duże obciążenie strun głosowych.

Ci, którzy nie lubią płynnych suplementów diety, mogą wykorzystać dostępne tabletki. Porost islandzki w tej formie przyczynia się do utrzymania zdrowia dróg oddechowych. Pomaga nawilżyć błonę śluzową gardła i wzmocnić odporność. Składniki tabletek z porostem islandzkim wspomagają kojenie zapalenia gardła, tchawicy oraz krtani. Spożywanie pastylek do ssania poleca się również palaczom, którzy chcą złagodzić szkodliwe skutki narażenia na dym tytoniowy.

Kiedy uważać na porost islandzki?

Porost islandzki nie jest toksyczny i nie wywołuje reakcji alergicznych. W domu możesz przygotować z niego napar, który można użyć do okładów. Suplementy na bazie porostu islandzkiego mogą spożywać dzieci i dorośli. Jedynymi wyjątkami może być choroba autoimmunologiczna, ciąża, ostre zapalenie żołądka i wrzody oraz przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. W tych przypadkach przed użyciem porostów skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.