Otyłość a nadwaga. Otyłość a nadwaga. Gdzie leży kliniczna granica?

Otyłość a nadwaga – różnice

Zarówno nadwaga, jak i otyłość stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia. Są one bezpośrednio związane ze złymi nawykami żywieniowymi, które ma duża część populacji. Jednak ich przyczyny mogą mieć również podłoże psychosomatyczne, w tym być wynikiem długotrwałego narażenia na stres i tzw. zajadania problemów. Mogą wiązać się też ze spadkiem poziomu aktywności fizycznej oraz zaburzeniami hormonalnymi.

Kiedy dana osoba ma nadwagę, oznacza to, że waży więcej niż to, co uważa się za zdrowe lub normalne dla określonego wieku i płci. W jej organizmie powoli odkłada się tkanka tłuszczowa, co w przypadku niekontrolowanej i nieleczonej nadwagi zwykle prowadzi do otyłości. Ta z kolei jest wieloczynnikową chorobą przewlekłą, która może powodować problemy sercowo-naczyniowe, cukrzyca, nadciśnienie i stany zapalne stawów.

Zarówno osoby z nadwagą, jak i otyłe są narażone na wysokie ryzyko depresji i innych problemów społecznych. Nadmiar kilogramów oraz tkanki tłuszczowej mogą skrócić oczekiwaną długość życia i uczynić człowieka podatnym na więcej chorób niż miałoby to miejsce w przypadku normalnej wagi.

Otyłość a nadwaga – kliniczna granica

Jednym z klinicznych sposobów odróżnienia nadwagi od otyłości jest ustalenie wskaźnika masy ciała (BMI – Body Mass Index). Wykonuje się obliczenie, które mierzy wagę w stosunku do wzrostu w następujący sposób: wagę (w kilogramach) dzieli się przez kwadrat wzrostu (w metrach).

BMI = masa [kg] / (wzrost [m])2

Przykład: załóżmy, że osoba waży 85 kg i mierzy 1,70 m.

Obliczenia wyglądają tak: BMI = 85/1,70² = 85/2,89 = 29,4

Co oznacza ta liczba? Zgodnie z interpretacją wyników BMI osoba ma nadwagę.

Dla osób dorosłych wartość BMI wskazuje na:

• <16,6 – ciężkie niedożywienie,
• 16,0-16,9 – niedożywienie średniego stopnia,
• 17,0-18,4 – łagodne niedożywienie,
• 18,5-24,9 – prawidłowa masa ciała,
• 25,0-29,9 – nadwaga,
• 30,0-34,9 – otyłość I stopnia,
• 35,0-39,9 – otyłość II stopnia,
• ⩾ 40,0 – otyłość III stopnia (olbrzymia).

Diagnostyka otyłości – wskaźnik WHR

W diagnostyce otyłości wykorzystuje się również pomiary obwodów ciała, a dokładnie wartość wskaźnika WHR (stosunek obwodu talii do obwodu bioder). Należy te dwa wymiary podzielić i otrzymany wynik zinterpretować w zależności od płci.

WHR = P/B, gdzie P to obwód w pasie w centymetrach, a B to obwód bioder w centymetrach.

• WHR ≥ 0,8 u kobiet albo ≥ 1 u mężczyzn wskazuje na otyłość brzuszną.
• WHR < 0,8 u kobiet albo < 1 u mężczyzn wskazuje na otyłość pośladkowo-udową.

Z obliczeń wynika, że masz nadwagę lub otyłość? Jeśli tak, to najbezpieczniejszym sposobem na odchudzanie w obu przypadkach jest redukcja kalorii (zbilansowana dieta) i zwiększenie aktywności fizycznej. Wszystko powinno odbywać się jednak po konsultacji dietetycznej, podczas której specjalista ustali podłoże nadwagi albo otyłości, wyda zalecenia i na bieżąco będzie monitorował postępy utraty masy ciała.