Choroba Cushinga. Czym się objawia?

Choroba Cushinga – skąd się bierze?

Choroba Cushinga ma związek z podwyższonym poziomem kortyzolu wywołanym przez wzmożone wydzielanie kortykotropiny (ACTH) przez przysadkę mózgową. Może do tego dochodzić m.in. na skutek występowania gruczolaka przysadki (endogenny zespół Cushinga).

Warto jednak mieć świadomość, że choroba może być spowodowana także długotrwałym przyjmowaniem glikokortykosteroidów (tzw. egzogenny zespół Cushinga).

Jakie są objawy choroby Cushinga?

Objawy typowe dla choroby Cushinga często pojawiają się w późnym okresie schorzenia. Na początku zwykle występując pojedynczo – niepokojącymi sygnałami mogą być m.in.:

• skłonność do szybkiego powstawania siniaków,
• czerwone rozstępy na skórze o szerokości przekraczającej 1 cm,
• zaczerwienienie skóry twarzy.

Większość objawów, występujących jednocześnie, dotyczy późno rozpoznanego zespołu Cushinga. Wśród nich wymienia się przede wszystkim:

• tzw. otyłość centralną – charakteryzuje się nagromadzeniem tkanki tłuszczowej na twarzy i tułowiu;
• szczupłość rąk i nóg – ma to związek z zanikiem mięśni; 
• nadmierny apetyt;
• podwyższone ciśnienie tętnicze krwi – mogą temu towarzyszyć bóle głowy;
• zaburzenia miesiączkowania u kobiet / problemy z potencją u mężczyzn, osłabienie popędu seksualnego;
• objawy choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy – chodzi tutaj głównie o bóle brzucha i zgagę.

Należy przy tym podkreślić, że wśród wyżej wymienionych objawów najczęściej występuje otyłość centralna. Szacuje się, że może dotyczyć nawet 79-97% pacjentów.

Warto wiedzieć! Choroba Cushinga, mimo że spowodowana występowaniem m.in. gruczolakiem przysadki, nie daje objawów neurologicznych i okulistycznych. Wynika to przede wszystkim z rozmiarów guzów, które są znacznie mniejsze niż inne guzy przysadki mózgowej.

Masz objawy choroby Cushinga? Nie lekceważ ich

Jeśli zauważasz u siebie choćby część objawów zespołu Cushinga – szczególnie tych typowych dla początku choroby, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem endokrynologiem. Podstawą rozpoznania jest wywiad związany z przyjmowanymi lekami – głównie glikokortykosteroidami. Chodzi o to, aby wykluczyć egzogenny zespół Cushinga, co będzie wiązało się z koniecznością podjęcia kroków w kierunku dalszej diagnostyki.

Endokrynolog może skierować na takie badania jak:

• test hamowania z użyciem 1 mg deksametazonu;
• dobowe wydalanie wolnego kortyzolu w moczu; 
• oznaczenie stężenia kortyzolu we krwi lub ślinie.

Pomocna także jest tomografia komputerowa – klatki piersiowej i jamy brzusznej, a także USG tarczycy. Niekiedy lekarz może zlecić rezonans magnetyczny okolicy przysadki.

Na czym polega leczenie choroby Cushinga?

Wybór metody leczenia zależy głównie od przyczyny zespołu Cushinga. Jeśli schorzenie nie jest związane z przyjmowaniem glikokortykosteroidów, wówczas może zajść konieczność przeprowadzenia chirurgicznego usunięcia guza odpowiadającego za zwiększone wydzielanie kortykotropiny.

Pamiętaj! Zbyt wysokie stężenie kortyzolu nie działa korzystnie na organizm – niezależnie od tego, co powoduje podwyższony poziom tego hormonu. Przyczynia się bowiem do zwiększenia ryzyka śmierci nawet czterokrotnie – w porównaniu z osobą zdrową. Dlatego – w razie zauważenia niepokojących objawów wskazujących na chorobę Cushinga – należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.