Babeszjoza. Czym charakteryzuje się ta choroba przenoszona przez kleszcze?

Babeszjoza – jak się objawia?

Babeszjoza jest podstępną chorobą, ponieważ nie zawsze daje jakiekolwiek symptomy. Bezobjawowy przebieg utrudnia podjęcie szybkiego leczenia, co zwiększa szansę na całkowicie pozbycie się pierwotniaka z organizmu.

Choroba w pierwszej fazie zwykle daje objawy grypopodobne:

• gorączkę z dreszczami; 
• bóle głowy;
• bóle mięśniowe;
• zmęczenie;
• pogorszone samopoczucie;
• nudności;
• bóle brzucha;
• wymioty.

W przypadku ciężkiego przebiegu babeszjoza może objawiać się m.in. oddawaniem ciemnego moczu, żółtaczką, zaburzeniami oddychania. Niekiedy pojawiają się sztywność karku czy nawet śpiączka.

Warto przy tym podkreślić, że przebieg choroby jest cięższy u osób:

• w podeszłym wieku;
• z upośledzeniem odporności (np. u pacjentów z HIV, chorujących na nowotwory, stosujących leczenie immunosupresyjne);
• z usuniętą śledzioną lub jej wrodzonym brakiem.

Na czym polega rozpoznanie babeszjozy?

W przypadku podejrzeń babeszjozy należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Specjalista dokona rozpoznania w oparciu o objawy kliniczne oraz przeprowadzony wywiad epidemiologiczny.

Ogromną rolę odgrywa diagnostyka laboratoryjna, która uwzględnia m.in.:

• badania wykrywające przeciwciała pierwotniaków we krwi;
• morfologię krwi;
• ocenę parametrów funkcji nerek i wątroby.

Ponadto istnieje możliwość wykonania badania mikroskopowego, które pozwala na ocenę nasilenia „inwazji” Babesii.

Leczenie babeszjozy – na czym polega?

Istotą leczenia babeszjozy jest podawanie antybiotyków oraz leków przeciwpierwotniakowych. Terapia trwa zwykle do 10 dni, jednak u osób ze znacznie obniżoną odpornością schemat jest inny. W tym przypadku leczenie przeciwpierwotniakowe powinno być kontynuowane przez co najmniej 6 tygodni. Jeżeli doszło do intensywnej inwazji pierwotniaka z rodzaju Babesia, koniecznością może okazać się przeprowadzenie transfuzji krwi. Wówczas jest to jedyna opcja, która pozwala na uratowanie życia.

Pacjenci chorujący na babeszjozę o ciężkim przebiegu wymagają zwykle włączenia leczenia wspomagającego pracę układu oddechowego, nerek czy wątroby.

Po zakończonym leczeniu należy wykonać badanie kontrolne, które potwierdzi wyeliminowanie pierwotniaka. Jeśli okaże się, że nie doszło do jego całkowitego usunięcia, zachodzi konieczność powtórzenia leczenia.

Czy babeszjozie można zapobiec?

Dobra wiadomość jest taka, że do rozwoju babeszjozy u człowieka dochodzi znacznie rzadziej w porównaniu z boreliozą. Aby zminimalizować ryzyko zakażenia, koniecznością jest stosowanie środków ochronnych przeciw kleszczom.

Preparaty odstraszające kleszcze dostępne są w wielu formach, zawierają różne składniki aktywne. Niektóre z nich nie są polecane do stosowania u małych dzieci m.in. ze względu na obecność substancji chemicznych.

Osobom dorosłym polecane są środki zawierające N,N-dietylo-m-toluamid (DEET). W przypadku ochrony dzieci warto wybierać preparaty na bazie składników naturalnych, np. olejku lawendowego, olejku goździkowego, olejku ze słodkich migdałów.

Pamiętaj! Po powrocie ze spaceru dokładnie obejrzyj swoją skórę. Pozwoli to na szybkie wykrycie ewentualnego kleszcza – w postaci dorosłej lub nimfy. W razie ugryzienia niezwłocznie usuń go w sposób prawidłowy. Pomocą mogą służyć specjalne kleszczołapki albo lasso. Im krócej pozostanie on w skórze, tym mniejsze ryzyko zakażenia.