Choroba kociego pazura. Czym się objawia?
Choroba kociego pazura jest bakteryjną infekcją przenoszoną zwłaszcza przez koty. Do zakażenia dochodzi poprzez zadrapanie lub ugryzienie przez zakażone zwierzę. Początkowo, w większości przypadków, przebiega bezobjawowo, a następnie charakteryzuje się bolesnym powiększeniem okolicznych węzłów chłonnych. Po czym jeszcze można rozpoznać koci pazur? Odpowiadamy.
8,49 zł
Czym jest choroba kociego pazura?
Choroba kociego pazura — ang. cat scratch disease (CSD) — to dość rzadka choroba zakaźna. Rozwija się w następstwie zadrapania lub ugryzienia przez kota. Występuje na całym świecie, jednak najpowszechniej na obszarach cechujących się ciepłym i wilgotnym klimatem.
Za czynnik sprawczy kociego pazura na ogół uznaje się wielopostaciową Gram-ujemną bakterię Bartonella henselae. Choroba jest przeważnie przenoszona przez młode koty. Mimo to nosicielami patogenu mogą być również psy, króliki czy gryzonie. Prawdopodobnie między gatunkami rozprzestrzeniają ją pchły.
W Polsce największą zachorowalność notuje się od września do stycznia. Prawdopodobnie wynika to ze spadku odporności typowego w tym okresie. Ma to wpływ na poważniejszy przebieg choroby i tym samym zwiększa jej wykrywalność.
Jak rozpoznać chorobę kociego pazura?
Choroba kociego pazura nie jest łatwa do zdiagnozowania, ponieważ ma niejednoznaczne objawy. Diagnozę dodatkowo utrudnia to, że obecność zmiany pierwotnej jest rzadko rejestrowana przez pacjentów. Stwierdzenie CSD wymaga więc wykluczenia innych chorób powodujących powiększenie węzłów chłonnych, m.in. chorób nowotworowych, gruźlicy, toksoplazmy czy mononukleozy zakaźnej.
Na ogół w pierwszych dniach od zadrapania w miejscu wniknięcia bakterii można dostrzec pierwotną zmianę skórną. Potem w ciągu około 2 tygodni pojawia się jednostronne powiększenie regionalnych węzłów chłonnych. Najczęściej dotyczy to tkanek zlokalizowanych pod pachami, na szyi lub w pachwinach. Cechą charakterystyczną jest ich przesuwalność i bolesność. Jednak takie dolegliwości odczuwa około 30% osób zainfekowanych CSD. Zazwyczaj ustępują one po upływie 5-8 tygodni.
Połowa zarażonych łagodnie przechodzi koci pazur, a ich objawy ograniczają się do:
- wystąpienia stanów podgorączkowych,
- ogólnego osłabienia,
- utraty łaknienia,
- bólu brzucha,
- bólu głowy,
- nudności.
Infekcja jest najbardziej niebezpieczna dla osób o obniżonej odporności, kobiet w ciąży, dzieci i osób starszych.
Jak leczy się chorobę kociego pazura?
Choroba kociego pazura na ogół nie wymaga leczenia ze względu na łagodny przebieg. Przeważnie ustępuje samoistnie po upłynięciu maksymalnie 6 miesięcy od zadrapania. Jednocześnie nie wpływa na jakość życia osoby zaatakowanej przez bakterie.
Proces rekonwalescencji mogą przyspieszyć antybiotyki, wdrażane szczególnie w przypadku ostrego zakażenia. Objawia się ono znacznym powiększeniem węzłów chłonnych. Podanie pacjentowi azytromycyny najczęściej skutkuje szybką poprawą jego stanu zdrowia.
W przypadku wystąpienia zropiałych węzłów chłonnych przetoki usuwa się operacyjnie.
Trwałe powikłania w postaci zapalenia siatkówki prowadzącego do utraty wzroku i zapalenia mózgu, są wśród zarażonych CSD rzadkością.
mgr farm. Szymon Dybalski
Ukończył studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Od 5 lat wykonuje swój zawód mając czynny kontakt z pacjentem, przy czym od 4 lat pełni funkcję specjalisty w dziedzinie farmacji w Aptece Melissa, udzielając pacjentom merytorycznych wideoporad oraz publikując eksperckie artykuły w Strefy Wiedzy. W pracy farmaceuty najbardziej ceni sobie kontakt z pacjentem, możliwość niesienia pomocy oraz rozwiewania wątpliwości dotyczących zamienników leków, dawkowania, realizacji recept i innych nurtujących kwestii związanych z farmakoterapią. Dziedziną, w której się kształci i wciąż poszerza swoją wiedzę jest prawo farmaceutyczne. Czas poza pracą uwielbia spędzać z rodziną, a w wolnych chwilach stawia na aktywność – zazwyczaj wybiera bieganie, wspinaczkę oraz długie spacery z psem, dzięki któremu zainteresował się tematem zwierzęcej behawiorystyki.
