SALFLUMIX EASYHALER (0,25 mg + 0,05 mg)/dawkę - 1 inhalator a 60 dawek

Wskazania:
Astma oskrzelowa. Systematyczne leczenie astmy oskrzelowej, gdy zalecane jest leczenie skojarzone długo działającym β2-mimetykiem i wziewnym kortykosteroidem u: pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej kontroli objawów astmy stosując kortykosteroid wziewny i stosowany doraźnie wziewny krótko działający β2-mimetyk lub pacjentów, u których uzyskano kontrolę objawów astmy stosując zarówno kortykosteroid wziewny, jak i długo działający β2-mimetyk.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Objawowe leczenie pacjentów z POChP z FEV1 <60% wartości należnej (przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela) i powtarzającymi się zaostrzeniami w wywiadzie, u których utrzymują się istotne objawy choroby mimo regularnego stosowania leków rozszerzających oskrzela.

Dawkowanie:
Wziewnie. W celu uzyskania optymalnej skuteczności lek należy stosować codziennie, nawet gdy objawy nie występują. Stan pacjenta należy kontrolować regularnie, aby stosowana dawka była optymalna. Należy stosować najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów astmy.

Ograniczenia w stosowaniu:
Leku nie należy stosować w leczeniu ostrych objawów astmy, w których konieczne jest zastosowanie szybko i krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela. Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu pacjentów w czasie zaostrzenia astmy lub gdy nastąpiło znaczące lub nagłe pogorszenie przebiegu choroby. W razie nieuzyskania kontroli objawów lub pogorszenia objawów astmy po rozpoczęciu stosowania preparatu, pacjenci powinni kontynuować leczenie i zasięgnąć porady lekarskiej. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki preparatu przy regularnej kontroli stanu pacjenta. U pacjentów, u których następuje zaostrzenie objawów POChP, zwykle wskazane jest leczenie kortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym, dlatego pacjentom należy zalecić zwrócenie się o pomoc medyczną, jeśli w czasie stosowania preparatu nasilą się objawy choroby. U pacjentów z astmą nie należy nagle przerywać stosowania preparatu ze względu na ryzyko zaostrzenia choroby. Dawkę należy zmniejszać stopniowo pod kontrolą lekarza. U pacjentów z POChP przerwanie leczenia może także powodować nasilenie objawów choroby i powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc oraz grzybiczymi, wirusowymi lub innymi zakażeniami dróg oddechowych. Jeśli to wskazane, należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami sercowo-naczyniowymi lub z zaburzeniami rytmu serca i u pacjentów z cukrzycą, z nadczynnością tarczycy, niewyrównaną hipokaliemią lub u pacjentów ze skłonnością do występowania małych stężeń potasu w surowicy. Przepisując lek pacjentom z cukrzycą w wywiadzie należy wziąć to pod uwagę ryzyko zwiększenia stężenia glukozy we krwi. W przypadku wystąpienia paradoksalnego skurczu oskrzeli należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, ocenić stan pacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie. W przypadku stosowania kortykosteroidów wziewnych w dużych dawkach przez długi czas istnieje ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych - ważne, aby regularnie oceniać stan pacjenta i zmniejszyć dawkę wziewnego kortykosteroidu do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawów astmy. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów wziewnych może spowodować zahamowanie czynności kory nadnerczy i ostry przełom nadnerczowy. Do sytuacji, które mogłyby wywołać ostry przełom nadnerczowy, należą: uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie lub szybkie zmniejszenie dawki leku. W okresie stresu lub przed planowaną operacją należy rozważyć dodatkowe doustne podanie kortykosteroidów. Korzyści z leczenia propionianem flutykazonu obejmują zminimalizowanie zapotrzebowania na steroidy doustne, ale u pacjentów, u których steroidy doustne zamieniono na leczenie wziewne, należy liczyć się z ryzykiem zmniejszenia rezerwy nadnerczowej przez dłuższy czas. Dlatego pacjentów tych należy leczyć z zachowaniem szczególnej ostrożności i z regularną kontrolą czynności kory nadnerczy. Ryzyko to może także dotyczyć pacjentów, u których w przeszłości konieczne było ratunkowe stosowanie dużych dawek kortykosteroidów. Możliwość zaburzeń czynności kory nadnerczy należy zawsze brać pod uwagę w stanach nagłych oraz w planowych sytuacjach stresogennych i rozważyć podanie odpowiedniej dawki uzupełniającej kortykosteroidów. Przed planowanymi zabiegami może być konieczna konsultacja specjalistyczna w celu oceny stopnia niewydolności kory nadnerczy. U pacjentów z POChP otrzymujących salmeterol z propionianem flutykazonu obserwowano zwiększenie częstości zakażeń dolnych dróg oddechowych (zwłaszcza zapalenia płuc i oskrzeli); największe ryzyko rozwoju zapalenia płuc występuje u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z małym wskaźnikiem masy ciała BMI (<25 kg/m2 pc.) i u pacjentów z bardzo ciężką postacią choroby (FEV1 <30% wartości należnej). Należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość wystąpienia u pacjentów z POChP zapalenia płuc i innych zakażeń dolnych dróg oddechowych, gdyż kliniczne objawy tych zakażeń oraz zaostrzenia POChP często nakładają się. Jeśli u pacjenta z ciężką postacią POChP stwierdzi się zapalenie płuc, należy ponownie ocenić leczenie preparatem. U pacjentów pochodzenia afrykańskiego lub afrokaraibskiego istnieje zwiększone ryzyko ciężkich zdarzeń związanych z układem oddechowym lub zgonu - pacjentom tym należy zalecić kontynuowanie leczenia i zasięgnięcie porady lekarza, gdyby na początku stosowania salmeterolu nie uzyskali kontroli objawów astmy lub odczuli pogorszenie jej przebiegu. 1 dawka preparatu w dawce 50 µg + 250 µg zawiera 12,2 mg laktozy, 1 dawka preparatu w dawce 50 µg + 500 µg zawiera 11,95 mg laktozy - takie ilości laktozy nie powodują zwykle żadnych problemów u osób z nietolerancją laktozy.

Możliwe działania niepożądane:
Bardzo często: bóle głowy, zapalenie części nosowej gardła. Często: kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, hipokaliemia, podrażnienie gardła, chrypka, bezgłos, zapalenie zatok, kontuzje, kurcze mięśni, złamania pourazowe, bóle stawów, bóle mięśni. Niezbyt często: skórne reakcje nadwrażliwości, objawy oddechowe nadwrażliwości (duszność), hiperglikemia, lęk, zaburzenia snu, drżenia, zaćma, kołatanie serca, tachykardia, migotanie przedsionków, dławica piersiowa. Rzadko: kandydoza przełyku, obrzęk naczynioruchowy (głównie obrzęk twarzy, jamy ustnej i gardła), objawy oddechowe nadwrażliwości (skurcz oskrzeli), reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), zespół Cushinga, cechy cushingoidalne, zahamowanie czynności kory nadnerczy, spowolnienie wzrastania u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zmiany zachowania, w tym nadpobudliwość psychoruchowa i drażliwość (głównie u dzieci), jaskra, zaburzenia rytmu serca (w tym częstoskurcz nadkomorowy i skurcze dodatkowe), paradoksalny skurcz oskrzeli. Częstość nieznana: depresja, agresja (głównie u dzieci). Bezpośrednio po zastosowaniu może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli z nagłym nasileniem świstów i dusznością. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybko działający lek rozszerzający oskrzela i należy go leczyć natychmiast. Należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, ocenić stan pacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie. Chrypkę i częstość występowania kandydozy jamy ustnej i gardła można zmniejszyć przez płukanie po zastosowaniu preparatu jamy ustnej wodą i (lub) mycie zębów. Objawową kandydozę jamy ustnej i gardła można leczyć miejscowymi lekami przeciwgrzybiczymi, kontynuując stosowanie salmeterolu z flutykazonem.