OVIXAN 1 mg/g krem - 100 g

Wskazania:

Syntetyczny glikokortykosteroid do stosowania na skórę, o silnym działaniu (grupa III). Wykazuje miejscowe działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe i przeciwuczuleniowe. Wchłanianie ogólnoustrojowe jest mniejsze niż 1%. Preparat ma postać bezbarwnego lub lekko żółtawego roztworu na skórę o małej lepkości.Leczenie objawowe zapalnych chorób skóry, odpowiadających na miejscowe leczenie glikokortykosteroidami, takich jak atopowe zapalenie skóry i łuszczyca (z wyłączeniem rozległej łuszczycy zwykłej).

Dawkowanie:

Zewnętrznie. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku) i dzieci >6 lat: cienką warstwę kremu nakładać na zmienione chorobowo miejsca na skórze raz na dobę, następnie stopniowo zmniejszać częstość stosowania. W przypadku poprawy klinicznej często zaleca się stosowanie kortykosteroidu o słabszym działaniu. Preparatu nie należy stosować na skórę twarzy bez ścisłego nadzoru lekarza. Kremu nie należy stosować przez długi czas (>3 tyg.) lub na duże powierzchnie skóry (>20% pc.). U dzieci można leczyć maksymalnie 10% pc. Preparat nie jest zwykle zalecany do stosowania u dzieci <6 lat.

Ograniczenia w stosowaniu:

Nadwrażliwość na furoinian mometazonu, na inne kortykosteroidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Lek jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z trądzikiem różowatym twarzy, trądzikiem pospolitym, zanikiem skóry, okołoustnym zapaleniem skóry, świądem okołoodbytniczym i narządów płciowych, pieluszkowym zapaleniem skóry, zakażeniami bakteryjnymi (np. liszajec), zakażeniami wirusowymi (np. opryszczka pospolita, półpasiec i ospa wietrzna) i zakażeniami grzybiczymi (np. kandydoza lub dermatofitoza), ospą wietrzną, gruźlicą, kiłą lub z reakcjami poszczepiennymi. Nie stosować preparatu na rany lub owrzodzoną skórę.

Możliwe działania niepożądane:

Bardzo rzadko: zapalenie mieszków włosowych, pieczenie, teleangiektazje, świąd. Częstość nieznana: zakażenie wtórne, czyraczność, parestezje, alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, zapalenie skóry wokół ust, odbarwienia, nadmierne owłosienie, rozstępy, maceracja skóry, potówki, reakcje trądzikowate, miejscowy zanik skóry, podrażnienie, zapalenie skóry (skóra twarzy) podobne do trądziku różowatego grudkowatego, kruchość naczyń włosowatych (krwawe wybroczyny), suchość skóry, nadwrażliwość na mometazon, reakcje w miejscu podania. Zwiększone ryzyko niepożądanych działań ogólnoustrojowych, w tym zahamowanie czynności nadnerczy, i miejscowych towarzyszy częstemu stosowaniu leku, stosowaniu leku na duże powierzchnie skóry, długotrwałemu leczeniu, a także stosowaniu leku w fałdach skóry lub pod opatrunkiem okluzyjnym. W rzadkich przypadkach zgłaszano odbarwienia lub nadmierną pigmentację skóry w związku ze stosowaniem preparatów zawierających kortyzon (takie objawy mogą również wystąpić podczas stosowania furoinianu mometazonu). Leczenie rozległej łuszczycy lub nagłe przerwanie leczenia silnym kortykosteroidem może wywołać łuszczycę krostkową lub erytrodermię łuszczycową. Po nagłym przerwaniu leczenia może wystąpić nasilenie wyprysku jako efekt z odbicia. U dzieci i młodzieży, ze względu na większy niż u dorosłych stosunek powierzchni ciała do masy ciała, istnieje większe prawdopodobieństwo zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy i wystąpienia zespołu Cushinga. Długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do zaburzeń wzrostu i rozwoju u dzieci. Zgłaszano nadciśnienie wewnątrzczaszkowe u dzieci leczonych miejscowymi glikokortykosteroidami.