CONCOR COR 1,25 mg, 56 tabletek powlekanych

Substancją czynną preparatu Concor Cor jest bisoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami. Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Działanie bisoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Preparaty z tej grupy stosowane są jako leki przeciwnadciśnieniowe oraz w leczeniu chorób układu sercowo–naczyniowego. Bisoprolol ma działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1, co między innymi oznacza, że zwykle nie powoduje zwężenia dróg oddechowych zależnego od receptorów beta 2 zlokalizowanych w mięśniach gładkich oskrzeli. Preparat jest wskazany w leczeniu przewlekłej niewydolności serca z osłabioną czynnością skurczową lewej komory w skojarzeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), lekami moczopędnymi oraz, w razie konieczności, z glikozydami naparstnicy.

Należy zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:

Nie zaleca się stosowania preparatu równolegle z antagonistami wapnia typu werapamilu lub diltiazemu, lekami przeciwarytmicznymi i z ośrodkowo działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Preparat może, u niektórych osób, upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększeniu stosowanej dawki leku oraz, jeżeli równolegle spożywany jest alkohol.

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować rano, można przyjmować podczas posiłku, popijając płynem. Nie należy rozgryzać ani żuć tabletek. Nie przekraczać zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić zdrowiu i życiu.

Przewlekła niewydolność serca: preparat stosuje się u chorych, u których nie występują incydenty ostrej niewydolności serca. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca. Chory powinien być wcześniej leczony inhibitorem konwertazy angiotensyny (ACE) lub innym lekiem rozszerzającym naczynia w przypadku nietolerancji inhibitorów ACE, lekiem moczopędnym oraz, w przypadkach gdy jest to wskazane, glikozydem naparstnicy.

Lekarz rozpocznie leczenie od małej dawki i stopniowo zwiększy ją zgodnie z następującym schematem: 1,25 mg 1 raz na dobę przez 1. tydzień, 2,5 mg 1 raz na dobę w 2. tygodniu, 3,75 mg 1 raz na dobę w 3. tygodniu, 5 mg 1 raz na dobę przez kolejne 4 tygodnie, 7,5 mg 1 raz na dobę przez następne 4 tygodnie, 10 mg 1 raz na dobę jako dawka podtrzymująca. Dawka maksymalna wynosi 10 mg na dobę. Dawki można zwiększać pod warunkiem dobrej tolerancji leku. W przypadku konieczności zmniejszenia dawki (jeżeli preparat jest źle tolerowany) również należy robić to stopniowo. Leczenie jest długotrwałe. Nie należy nagle przerywać leczenia. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę. Nagłe zaprzestanie leczenia bisoprololem może prowadzić do nasilenia objawów choroby i ostrego pogorszenia stanu pacjenta.

Bardzo często może wystąpić zmniejszenie czynności serca (bradykardia). Często: nasilenie niewydolności serca, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, uczucie zimna lub drętwienia kończyn, objaw Raynauda, nasilenie objawów chromania przestankowego, zmęczenie, stan klinicznego zmęczenia i wyczerpania (astenia). Niezbyt często możliwe: niedociśnienie ortostatyczne, nasilenie objawów wcześniej istniejącej niewydolności serca, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, skurcz oskrzeli u chorych na astmę oskrzelową lub chorobę obturacyjną płuc, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, niedociśnienie tętnicze, depresja, zaburzenia snu. Rzadko: omdlenia, zmniejszony wypływ łez (jest to szczególnie istotne w przypadku osób noszących soczewki kontaktowe), zaburzenia słuchu, alergiczny nieżyt nosa, reakcje alergiczne (wysypka, świąd, zaczerwienienie), zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia trójglicerydów, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AST, ALT), zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, zespół toczniowy, zaburzenia funkcji seksualnych, koszmary senne, omamy. Bardzo rzadko: ból w klatce piersiowej, zapalenie spojówek, łysienie plackowate, nasilenie objawów łuszczycy, wysypka podobna do łuszczycy.