ACTELSAR 80 mg - 28 tabletek

Wskazania:
Lek Actelsar jest również stosowany w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych (takich jak zawał serca lub udar mózgu) u pacjentów z grupy ryzyka, czyli takich, u których stwierdzono zmniejszony dopływ krwi do serca lub nóg, którzy przebyli udar mózgu lub u których stwierdzono cukrzycę. 

Dawkowanie:
Doustne. Lek Actelsar należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Pacjent może zażywać lek Actelsar z posiłkiem lub bez posiłku

Ograniczenia w stosowaniu:
Gdy masz uczulenie (nadwrażliwość) na telmisartan lub na którykolwiek z pozostałych składników leku Actelsar, Gdy masz  zaburzenia czynności wątroby, takie jak zastój żółci lub zwężenie drogi jej odpływu (problemy z odpływem żółci z wątroby i pęcherzyka żółciowego) lub jakakolwiek inna ciężka choroba wątroby. Gdy masz  choroby nerek lub stan po przeszczepieniu nerki, zwężenie tętnicy nerkowej (zwężenie naczyń krwionośnych zaopatrujących jedną lub obydwie nerki), choroby wątroby, zaburzenia dotyczące serca, zwiększone stężenie aldosteronu (zatrzymanie wody i soli w organizmie, któremu towarzyszą zaburzenia równowagi różnych składników mineralnych), niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie), którego prawdopodobieństwo jest większe, jeśli pacjent jest odwodniony (nadmierna utrata wody z organizmu) lub ma niedobór soli z powodu stosowania leków moczopędnych (diuretyków), diety z ograniczeniem soli, biegunki lub wymiotów, zwiększone stężenie potasu we krwi, cukrzyca. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią. Nie zaleca się stosowania leku Actelsar we wczesnym okresie ciąży, a nie wolno go przyjmować po trzecim miesiącu ciąży, ponieważ stosowany w tym okresie może poważnie zaszkodzić dziecku. W przypadku planowanego zabiegu operacyjnego lub znieczulenia, należy powiadomić lekarza o przyjmowaniu leku Actelsar. Gdy jesteś na diecie z niską zawartością soli lub masz wysokie stężenie potasu we krwi.  

Możliwe działania niepożądane:
Częste : Niskie ciśnienie tętnicze krwi (niedociśnienie) u osób leczonych w celu zmniejszenia częstości występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych. Niezbyt częste : Zakażenia górnych dróg oddechowych (np. ból gardła, zapalenie zatok, przeziębienie), zakażenia układu moczowego, zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość), duże stężenie potasu w osoczu, obniżenie nastroju (depresja), omdlenie, trudności z zasypianiem, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia obwodowego), wolną czynność serca (bradykardię), niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie) u pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego, zawroty głowy podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne), duszność, ból brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia, wymioty, nadmierne pocenie się, wysypkę polekową, świąd skóry, bóle mięśni, bóle pleców, kurcze mięśni, zaburzenia czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek, ból w klatce piersiowej, uczucie osłabienia i zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. Rzadkie : Małą liczbę płytek krwi (małopłytkowość), reakcje alergiczne (np. wysypka, świąd, problemy z oddychaniem, świszczący oddech, obrzęk twarzy lub niskie ciśnienie tętnicze), uczucie niepokoju, zaburzenia widzenia, szybką czynność serca (tachykardia), nieżyt żołądka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby, ciężką wysypkę polekową, zaczerwienienie skóry, nagły obrzęk skóry i błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), wyprysk, bóle stawów, bóle kończyn, objawy grypopodobne, zwiększone stężenie kwasu moczowego, zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych  fosfokinazy kreatynowej we krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny (białka krwi). Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania: Zwiększenie liczby pewnych krwinek białych (eozynofilia), ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne), pokrzywkę, ból ścięgien i posocznicę* (często nazywana „zatruciem krwi”, jest ciężkim zakażeniem z reakcją zapalną dotyczącą całego ciała, które może powodować zgon). *W długoterminowym badaniu z udziałem ponad 20 000 pacjentów, posocznica występowała częściej u pacjentów leczonych telmisartanem w porównaniu z pacjentami, którzy nie otrzymywali telmisartanu.