Leczenie homeopatyczne – na czym polega?

Homeopatia a zasada podobieństwa

Pierwszą i podstawową z nich jest zasada podobieństwa. To od niej wzięła się nawet nazwa „homeopatia”, która tłumaczona z greckiego oznacza „podobne cierpienie”. Na tej zasadzie opiera się w homeopatii cała preskrypcja, czyli dobór właściwego leku dla danego pacjenta. W uproszczeniu można powiedzieć, że reguła ta polega na doborze takiego leku, który w dużych stężeniach wywołuje objawy chorobowe, a w bardzo małych, homeopatycznych dawkach będzie takie same objawy leczył. Najprościej wytłumaczyć to na przykładzie leku Allium cepa, który wytwarzany jest z cebuli.

Wszyscy znamy objawy, które wywołane są krojeniem cebuli. U zdrowych osób cebula powoduje charakterystyczną reakcję: pojawia się łzawienie, gwałtowny wyciek wodnistej wydzieliny z nosa, kichanie oraz podrażnienie błon śluzowych nosa i oczu. Takie lub podobne objawy mogą wystąpić u osoby przeziębionej lub cierpiącej z powodu alergii. Jeśli więc podczas infekcji lub epizodu alergicznego pojawią się u nas takie symptomy jak: podrażniająca, obfita i wodnista wydzielina z nosa, katar z kichaniem, zaczerwienienie okolic nosa, łzawienie, wówczas najlepszym wyborem, aby ulżyć choremu i złagodzić dolegliwości będzie podanie mu homeopatycznego leku, do którego produkcji używa się cebuli – Allium cepa.

W homeopatii zasada podobieństwa obowiązuje zawsze, chociaż nie w każdym przypadku jest tak oczywista jak przy opisanej powyżej cebuli. Czasem niełatwo znaleźć podobieństwo między objawami charakterystycznymi dla danego leku, a objawami prezentowanymi przez konkretnego pacjenta. Trzeba dobrze znać obrazy leków homeopatycznych. Są one szczegółowo opisane w literaturze np. Materia medica, zawiera zbiór obrazów leków, pochodzenie i opis substancji wyjściowej, z której są produkowane oraz wskazania kliniczne i dawkowanie. Tylko dobór właściwego leku zapewnia bowiem sukces terapeutyczny.

Homeopatia a indywidualizacja leczenia

Indywidualizacja leczenia to kolejna ważna zasada obowiązująca w homeopatii. Homeopata zawsze rozpatruje przypadek każdego pacjenta, biorąc pod uwagę jego własny, indywidualny sposób reagowania. Nie sama choroba, na którą się uskarżamy jest tu najważniejsza, lecz sposób w jaki na nią reagujemy.

Łatwo to zobrazować również na przykładzie kataru. Katar jest konkretną dolegliwością, lecz dla homeopaty sama informacja, że pacjent ma katar nie jest wystarczająca. Musi on doprecyzować wszystkie detale, które wiążą się z pojawieniem się kataru. Dopyta zatem, w jaki sposób katar się objawia i co mu towarzyszy: czy wydzielina jest wodnista i przezroczysta czy gęsta i trudna do usunięcia, czy nos jest zapchany czy drożny, czy wyciek ma charakter podrażniający, czy łagodny. Ważny jest także kolor wydzieliny, jej konsystencja i rodzaj wycieku. Znaczenie mają również okoliczności poprawy lub pogorszenia stanu chorego pod wpływem czynników zewnętrznych, np. nos się udrażnia na świeżym, chłodnym powietrzu, a w ciepłym pomieszczeniu jest całkowicie zatkany i chory musi oddychać przez usta.

W przypadku chorób przewlekłych, tego typu informacji jest oczywiście znacznie więcej, dlatego terapia homeopatyczna wymaga przeprowadzenia z chorym szczegółowego wywiadu, w którym homeopata musi dowiedzieć się o dokładny przebieg i historię choroby, wszelkie czynniki towarzyszące, przyczynę oraz indywidulany sposób reagowania pacjenta.

Te wszystkie dokładne detale są potrzebne, ponieważ to one determinują wybór leku homeopatycznego. Im więcej danych, tym bardziej zindywidualizowane jest leczenie i tym lepiej dobrany jest lek dla danego pacjenta. W homeopatii nie stosuje się prostego i rutynowego doboru leków na zasadzie – na biegunkę zastosujemy lek przeciwbiegunkowy, na ból środek przeciwbólowy, a na gorączkę przeciwgorączkowy. Lek dobierany jest tutaj do przypadku konkretnego pacjenta, a nie na daną chorobę. Zatem dwóch pacjentów cierpiących na ten sam rodzaj schorzenia może od homeopaty otrzymać dwa zupełnie różne leki, które są dobrane zawsze do potrzeb konkretnej jednostki. Wynika to z różnic w indywidualnym sposobie reagowania.

Kto może stosować leczenie homeopatyczne?

W zasadzie każdy, kto potrzebuje pomocy medycznej może skorzystać z dobroczynnego działania homeopatii. Ponieważ leczenie homeopatyczne jest bardzo bezpieczne i nie wywołuje działań niepożądanych, może być ono wskazane dla wszystkich. Ze względu na wysoki profil bezpieczeństwa jest rekomendowane u takich grup pacjentów, jak: niemowlęta i małe dzieci, kobiety ciężarne i karmiące piersią, starsze i schorowane osoby stosujące wiele innych leków. Leki homeopatyczne nie powodują interakcji z innymi lekami i metodami leczniczymi, w związku z tym nie ma przeciwwskazań do ich stosowania, nawet jeśli pacjent zażywa inne medykamenty.

Każda chora osoba może przyjmować leki homeopatyczne. Co więcej, homeopatia może być stosowana także u tych osób, których nie określamy jako „chore”, lecz pojawiają się u nich różne dolegliwości. Np. kobieta w ciąży nie jest przecież chora, ale w jej stanie mogą dokuczać jej rozmaite przypadłości i złe samopoczucie. W tym przypadku leczenie homeopatyczne wydaje się być jedynym bezpiecznym wyborem, gdyż nie zaszkodzi ani matce, ani dziecku. Inną sytuacją, której nie zaliczamy do stanów chorobowych, są różne dolegliwości natury fizjologicznej, jak np. ząbkowanie lub bolesne kolki u niemowląt. Ząbkowanie to nie choroba, lecz niewątpliwie jest uciążliwe i bolesne dla dziecka. Tutaj również homeopatia wykazuje dużą skuteczność i pomaga zlikwidować lub złagodzić symptomy.

Leczenie homeopatyczne jako alternatywa dla leczenia konwencjonalnego

Po leki homeopatyczne warto sięgnąć, gdy nie można znaleźć skutecznego i bezpiecznego leku konwencjonalnego. Dotyczy to między innymi: chorób pochodzenia wirusowego, jak np. grypa, zakażenie rotawirusami, opryszczka, ospa, różyczka, świnka, półpasiec, a także urazów, choroby lokomocyjnej, ukąszeń przez owady, przeziębienia, biegunki, wymiotów i wielu innych dolegliwości. Leki homeopatyczne nie tylko szybko łagodzą objawy chorobowe, ale jednocześnie wzmacniają odporność, skracają czas chorowania, zapobiegają osłabieniu i przyspieszają proces powrotu do zdrowia.

Homeopatia również doskonale sobie radzi ze wszelkimi zaburzeniami emocjonalnymi oraz dolegliwościami powiązanymi ze stresem i nadmiernym napięciem nerwowym. Może przynieść znaczną ulgę i poprawić stan pacjenta w przypadku np. załamania nerwowego (po utracie kogoś bliskiego, po utracie pracy lub w innej trudnej sytuacji życiowej), silnego stresu (przed egzaminem lub innym ważnym, stresującym wydarzeniem), kłopotów ze snem, problemów z koncentracją, w stanie nadmiernego zmęczenia, osłabienia, wyczerpania itp.

Homeopatia w leczeniu chorób przewlekłych

W przypadku chorób przewlekłych homeopatia znalazła spore zastosowanie, w takich dziedzinach jak między innymi: alergologia, pediatria, reumatologia, ginekologia, okulistyka, psychiatria, chirurgia, ortopedia, stomatologia, onkologia i wiele innych.

W wielu sytuacjach, dzięki zastosowaniu leczenia homeopatycznego możemy radykalnie poprawić stan pacjenta i polepszyć jego samopoczucie, bez szkodliwych działań ubocznych, bez ryzyka uzależnienia ani wystąpienia interakcji. Wszystkie leki homeopatyczne, z racji tego, że pobudzają w naturalny sposób mechanizmy obronne organizmu, będą silnie wspomagały odporność i stymulowały siłę życiową człowieka, zarówno chorego jak i zdrowego.

Głównym zadaniem i celem homeopatii jest nie tylko złagodzenie objawów i wyleczenie z choroby, lecz przede wszystkim doprowadzenie człowieka do pełnej równowagi fizyczno-emocjonalno-psychicznej i dobrej kondycji na każdym poziomie, co możemy zdefiniować jako stan pełnego zdrowia.